ZALOGUJ
Drobnokomórkowy rak płuca (SCLC) jest nowotworem złośliwym o dużej agresywności oraz wysokim potencjale wzrostu i tworzenia przerzutów. Odpowiedź na leczenie pierwszej linii uzyskuje się często, lecz jest ona zwykle krótkotrwała. Nawrót choroby występuje u niemal wszystkich chorych w stadium choroby rozległej i znacznej części chorych w stadium choroby ograniczonej. Rokowanie u chorych z nawrotem SCLC jest złe mimo stosowania leczenia drugiej linii. Wykazano ograniczoną aktywność monoterapii i chemioterapii wielolekowej drugiej linii nawrotowego SCLC, ale czas przeżycia chorych jest krótki (mierzony w tygodniach). Wybór chemioterapii drugiej linii zależy od wielu czynników, w tym od pierwotnie zastosowanych leków i uzyskanej odpowiedzi, czasu od zakończenia pierwszego leczenia do progresji oraz stanu sprawności chorego. Topotekan jest inhibitorem topoizomerazy I o potwierdzonej aktywności przeciwnowotworowej w nawrotowym SCLC. Toksyczność leku jest przewidywalna i nie ma charakteru kumulacyjnego, z czego wynika względnie dobra tolerancja. Z tego powodu można rozważać jego zastosowanie u chorych z gorszym stopniem sprawności. Wyniki badań sugerują dobrą penetrację leku przez barierę –krew mózg, a co się z tym wiąże aktywność w leczeniu przerzutów SCLC do oœrodkowego układu nerwowego. Leczenie topotekanem wpływa na poprawę jakości życia chorych na nawrotowego SCLC, co ma szczególne znaczenie w tym głównie paliatywnym zastosowaniu. Ponadto wykazano klinicznie i statystycznie znamienne wydłużenie przeżycia chorych z nawrotowym SCLC leczonych topotekanem podawanym doustnie w porównaniu z najlepszym leczeniem wspomagającym. Niniejszy artykuł jest przeglądem informacji na temat zastosowania topotekanu w nawrotowym SCLC.
Słowa kluczowe: drobnokomórkowy rak płuca, choroba nawrotowa, chemioterapia drugiej linii, topotekan